Davao City – Mga kasama, would you agree that there is no such thing as absolute freedom? Modawat ka ba sa argumento nga dili mamahimong buhaton ni bisan kinsa ang unsa lay iyang gusto bahala na’g makadaut sa interes sa uban?
Ang akong personal nga gituhuan mao kini: Nga ang katungod sa matag lungsuranon nga mopasibaw sa iyang buot ipasibaw o ang iyang katungod nga mo-martsa sa usaka malinawong protesta haron tawgon ang atensyon sa kagamhanan sagrado kun angay gayud nga tahuron sa tanang panahon.
Hinoon, ang rekwisito sa maong katungod mao nga dili malapas ang katungod usab sa mga dili mo-uyon kun mo-uban sa ilang panaw sanglit ubos sa demokratikanhong setup sa panggobyerno ug sa atong sosyedad, wala man tay pugsanay.
Kun ang mobilisasyon mag-border na sa kasamok ug kaguliyang gamit ang direktang pagpanghagit kun provocation o agitation ug physical engagement diin manglupad na ang bato, Molotov bombs ug aduna nay pasakitay sa matag usa, mo-entra na ang mandato sa estado nga i-mentanar ang kahusay ug kalinaw tungod ug alang sa kaayuhan ug seguridad sa mabagang duot sa katawhan kinsa dili gusto’g samok ug solamenteng kabubut-on mao lamang nga ang atong katilingban unta magmalinawon.
Kargo sa mga awtoridad nga tumanon ang prinsipyong ‘maximum tolerance’ apan kun ang ilang kaluwasan na mismo ang mabutang na usab sa tumang kadelikado gumikan sa bayolenteng mga protesta, dili ba makatarunganon lamang nga sila mosagop na sa ‘calibrated, reasonable force,’ mogunit sa truncheon ug taming, water cannons, tear gas, rubber pellets ug apil na usab ang bag-ong hinagiban nga ‘sonic weapon’ kun ‘sound cannon’?
You be the judge.
RadyoMaN June Duterte
