Kandila, maoy gamiton panahon sa paglubong, paglamay, sa patay Ang record nagpakita nga mga sengkwenta (50,000) mil na ka mga katuigan ang milabay, ang kalayo gigamit na atol ug panahon sa paglubong.
Matod pa nga adunay mga ebidensiya ug timailhan sa mga suga o’ sulo didto sa Neanderthal nga lubnganan sa westeng bahin sa Asia. Sa sinugdanan, usa ka tawo nga taga-Nethereland nga nagsugod sa maong gimbuhaton sa paglubong sa patay uban sa usa ka rituwal nga pamaagi ug pagabuhaton.
Ilang isulod ang patayng lawas uban sa mga pagkaon, hinagiban sa pagpangdakop sa mga mananap, ug uling, puno usab ang patayng lawas sa bulak. Wala madugay, ang karaang Romans nagtuo nga pinaagi sa pagdagkot sa mga sulo atol sa mga paglubong makahatag kini ug giya sa usa ka patay ngadto sa katapusang pahulayanan.
Busa ang pulong “funeral“ nagagikan kini sa Latin nga funus sa ato pa, “torch” kung sulo. Ang mga Romans usab maoy nag-una niining paghimo ug pagdagkot sa mga kandila atol sa death services o’ memoral services..
Ang mga kandila nga gidagkotan palibot sa patayng lawas aron kuno sa pagpanghadlok sa mga dautang espiritu nga naningkamot nga maangkon ang espiritu sa patay ug ila kining angkonon.
Gumikan kayang espiritu naghari man ang kangitngit, busa atol sa paglamay sa patay, kinahanglan nga adunay mga kandila nga nagasiga aron masilawan ang mga dautang espiritu nga anaa sa kangitngit.
